Coba Geladze Revaz

Ο Coba Geladze γεννήθηκε στην Τιφλίδα της Γεωργίας το 1950. Σπούδασε ζωγραφική και συντήρηση έργων τέχνης στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Τιφλίδας. Αποφοίτησε το 1983, ειδικευόμενος στη συντήρηση έργων τέχνης. Εργάστηκε ως συντηρητής των fresco σε εκκλησίες και μοναστήρια της Γεωργίας καθώς και ως συντηρητής ελαιογραφιών σε μουσεία της Τιφλίδας.

Στο έργο του κυριαρχεί η ανθρώπινη μορφή. Άλλοτε μόνη ή σε πολυπρόσωπες συνθέσεις, μέσα σε εσωτερικoύς χώρους (δωμάτια, καφέ), με φόντο φανταστικές πόλεις ή και σε ακαθόριστους χώρους. Οι μορφές του, με αναφορές στο έργο του Modigliani και των κυβιστών ζωγράφων, έχουν σχηματοποιημένα χαρακτηριστικά, επιμηκυμένους λαιμούς και συνήθως παρουσιάζονται μετωπικά, κοιτώντας τον θεατή. Άλλοτε μοναχικές, άλλοτε σε ζευγάρια, οι μορφές του παρουσιάζουν μεγάλη εκφραστικότητα και ψυχολογική διεισδυτικότητα.

Έχει κάνει εκθέσεις στην Ελβετία, Γαλλία, Βέλγιο και Γερμανία. Ζει και εργάζεται στην Ελλάδα.

Coba Geladze was born in Tbilisi, Georgia on 6 July 1950. He studied painting and restoration in the National Academy of Fine Arts. He graduated in 1983 specializing in the conservation and restoration of works of art.
He has worked as a fresco conservator in various churches and monasteries of Georgia. He has also worked as painting conservator in various Tbilisi museums.
In his work, he deals mainly with the human figure- either sole or in group compositions inside interiors, imaginary cities or undefined spaces. His figures, with references to Modigliani’s and the cubists’ works, have schematized characteristics, distinctive elongated necks and usually are presented enface facing the spectator.
He has participated in various group and solo exhibitions in Switzerland, Belgium and Germany. He currently lives and works in Greece.

Badri

Ο Badri Margishvili γεννήθηκε στην Τιφλίδα της Γεωργίας το 1954. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Γεωργίας και εργάστηκε σαν αρχιτέκτονας για 5 χρόνια στην Αρχιτεκτονική Ένωση της Τιφλίδας . Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές αρχιτεκτονικής στην Αγία Πετρούπολη από το 1980 έως και το 1984. Παράλληλα, εργάστηκε ως αναστηλωτής αρχιτέκτονας στις διαρκείς εργασίες για την αναστήλωση της πόλης. Την ίδια περίοδο παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο Repin School of Fine Arts. Υπήρξε μαθητής του M. Chemiakin (ο οποίος υπήρξε μαθητής του μεγάλου της ΡώσικηςΠρωτοπορίας Marc Chagall). Από το 1984 έως και το 1987 δίδαξε ζωγραφική στη ίδια σχολή. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Αγία Πετρούπολη τη Μόσχα, τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο και το Χονγκ Κονγκ. Ζει και εργάζεται μεταξύ Γεωργίας και Ελλάδας.

Badri Margishvili was born in Tbilisi, Georgia in 1954. He studied architecture in the University of Georgia and worked as an architect for the Architectural Association for 5 years. He continued with postgraduate studies in architecture in St. Petersburg from 1980 to 1984. During this time he worked as a restorer architect in the constant works for the reconstruction of the old city.
At the same time, he was studying painting at the Repin School of Fine Arts. He has attended painting courses under Michail Chemiakin (who on his turn was a student of the great Russian avant-garde artist Marc Chagall).

He has participated in various group exhibitions in St. Petersburg, Moscow, New York, Chicago, Hong Kong and Tokyo. He lives and works both in Georgia and Greece.

Badri, Τοπίο, λάδι σε ξύλο, 31 x 60 cm

Badri, Landscapet, oil on wood, 31 x 60 cm

Badri, Λιμάνι, λάδι σε μουσαμά, 60 x 90 cm

Badri, Unknown Port, oil on canvas, 60 x 90 cm

Badri, Σύνθεση, λάδι σε μουσαμά, 100 x 120 cm

Badri, Cοmposition, oil on canvas, 100 x 120 cm

Inessa Orlik

Γεννήθηκε το 1964 στην Τιφλίδα της Γεωργίας. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών τεχνών της Τιφλίδας (1982-1987), από όπου και αποφοίτησε με άριστα. Το 1982 αποσπά το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό ζωγραφικής ‘International Exhibition of Young Artists’ που διοργανώνεται στην Λιθουανία. Δίδαξε ζωγραφική στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Τιφλίδα από το 1987 έως το 1990. Παρουσίασε το έργο της σε ομαδικές εκθέσεις (περίοδος 1985-1990) όπως και σε ατομικές εκθέσεις (Τιφλίδα 1985, 1987∙ Μόσχα, 1988∙ Αγ. Πετρούπολη, 1990). Από το 1991 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα.

Με θέματα που εμπνέονται από την Ελληνική Μυθολογία και Ιστορία (Αφροδίτη, Ιάσονας, αρχαιοελληνικοί θεοί κ.λ.π.) και το ελληνικό τοπίο (Σαντορίνη, αρχαίοι ναοί-κίονες) και πρόσωπα επηρεασμένα από τη βυζαντινή αγιογραφία και την αναγεννησιακή ζωγραφική, δημιουργεί συνθέσεις μικτής τεχνικής με τρισδιάστατη επιφάνεια αξιοποιώντας διάφορα υλικά όπως το χαρτί και τα φύλλα χρυσού.

Παράλληλα με την ζωγραφική, έχει και μια πετυχημένη παρουσία στο χώρο της Αγιογραφίας, συνεισφέροντας στην αγιογράφηση πολλών εκκλησιών στην Αθήνα, σε μοναστήρια της Μάνης κ.α. Έργο της είναι και η αγιογράφηση της εκκλησίας της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μοσχάτο. Έργα της υπάρχουν σε πολλές συλλογές του εξωτερικού (Ν. Υόρκη, Παρίσι, Ρώμη) καθώς και σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της Ελλάδας.

Inessa Orlik was born in 1964 in Tbilisi, Georgia. She studied painting in the National School of Fine Arts in Tbilisi from 1982 to 1987. In 1982 she won the first prize in the competition of ‘International Exhibition of Young Artists’ organized in Lithuania.
From 1987 to 1990 she taught painting in the secondary education of Tbilisi. In 1985 she presented her first solo show in Tbilisi followed by two more in 1988 and 1990 in Moscow and St. Petersburg respectively. During that time she also participated in various group exhibitions.
Since 1991 she lives and works in Greece.

She has a successful presence as a hagiographer (religious icon painting) contributing in the painting of various churches in the city of Athens and in monasteries in Mani region.
Her works can be found in various collections around the world (New York, Paris, and Rome).

Inessa Orlik, Αλληγορία του Έρωτα, μικτή τεχνική, 100 x 110 cm

Inessa Orlik, Alegory of Eros, mixed media, 100 x 110 cm

Inessa Orlik, Σύνθεση με Ελληνικό νησί, μικτή τεχνική, 70 x 100 cm

Inessa Orlik, Composition in Greek island, mixed media, 100 x 100 cm

Inessa Orlik, Ελληνικό νησί, μικτή τεχνική, 50 x 80 cm

Innesa Orlik, Greek island, mixed media, 50 x 80 cm

Inessa Orlik, Σύνθεση με γυναικείο πορτραίτο, μικτή τεχνική σε μουσαμά, 

80 x 100 cm

Inessa Orlik, Composition with female portrait, mixed media on canvas, 80 x 100 cm

Inessa Orlik, Σαντορίνη, μικτή τεχνική σε μουσαμά, 

80 x 100 cm

Inessa Orlik, Santorini, mixed media on canvas, 

80 x 100 cm

Inessa Orlik, Paco de Lucia, μικτή τεχνική, 80 x 100 cm*

Inessa Orlik, Paco de Lucia, mixed media, 80 x 100 cm*

* Φιλοτεχνήθηκε με την ευκαιρία του κονσέρτου του Paco de Lucia στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 2007. Δώρο στον καλλιτέχνη.

Commisioned on the occasion of Paco de Lucia's concert in Athens, September 2007. Gift to the artist.

Θεόδωρος Πανταλέων

Ο Θεόδωρος Πανταλέων (1945), ο οποίος σπούδασε γραφικές τέχνες στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο και ζωγραφική με δάσκαλο τον Ηλία Δεκουλάκο, κινείται πέρα από τους γνωστούς και καθιερωμένους τύπους του ευρωπαϊκού Σουρεαλισμού, σε μια κατεύθυνση που επικρατούν οι προσωπικές αναζητήσεις και νέες, θα έλεγε κανείς ελληνικές, σουρεαλιστικές διατυπώσεις. Ενώ στα έργα του έχουμε μερικά από τα τυπικά στοιχεία του Σουρεαλισμού, πιο πολύ του Max Ernst, και της αυτόματης, ανακλητικής, γραφής προσθέτει και χαρακτηριστικά του Μανιερισμού. Ενδιαφέρεται για έργα μεγάλων Ευρωπαίων ζωγράφων του παρελθόντος, και συχνά χρησιμοποιεί θέματα από παλιές χρωμολιθογραφίες, όπως και από σύγχρονες. Διατηρεί πάντα στοιχεία από την αντικειμενική πραγματικότητα, αλλά τα δίνει αποσπασματικά και παραμορφωμένα: οι μορφές ακρωτηριάζονται , στέκονται σαν αγάλματα, μετωπικές, ενώ παρεμβάλλεται κάποτε ένα ακίνητο πουλί, που επιτείνει το μυστήριο του συνόλου. Χρησιμοποιεί στις περισσότερες προσπάθειές του την εικόνα ενός νεανικού γυναικείου προσώπου, το οποίο αποδίδει με ιδεαλιστικά κάπως τα χαρακτηριστικά του, σαν τύπο πιο πολύ. Οι γυναίκες του απεικονίζονται μεγαλοπρεπείς, ντυμένες με πολύχρωμες στολές. Σε μερικές προσπάθειές του φαίνεται να κινείται έξω από το κλίμα του Σουρεαλισμού, σε μια διαφορετική ατμόσφαιρα χώρου και χρόνου, όπου η ιστορία και η πραγματικότητα μοιάζουν να αναιρούνται. Έχει ιδιαίτερη προτίμηση στην τεχνική της λιθογραφίας, ενώ ελαιογραφίες του παρουσιάζουν κοινά στοιχεία με τις λιθογραφίες του.

(Από τον κατάλογο της έκθεσης "Από την Αρχαία Ολυμπία στο Πεκίνο, Έλληνες και Κινέζοι καλλιτέχνες συζητούν για την ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ και το ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ, για τον ΠΟΛΕΜΟ και την ΕΙΡΗΝΗ", Διεθνές Κέντρο Ολυμπιακής Εκεχειρίας, 2008)

Θεόδωρος Πανταλέων, Άτιτλο, λάδι σε cardboard, 50 x 62 cm

Theodoros Pantaleon, Untitled, oil on cardboard, 50 x 62 cm

Γιάννης Κούτρικας

Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1954. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1982- 1987), κοντά στον Δ. Μυταρά . Μαθήτευσε επίσης για μία επταετία κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη και για ένα μικρό χρονικό διάστημα κοντά στον Δ. Περδικίδη. Θεματικά κινείται στο χώρο του τοπίου και των ανθρωποκεντρικών συνθέσεων, με εξπρεσιονιστική διάθεση.

Έχει παρουσιάσει τα έργα του σε ατομικές («Υδροχόος», 1982∙ «Ζυγός», 1985, 1986∙ Γκαλερί «Κ7», Θεσσαλονίκη, 1988∙ «Αντήνωρ», 1989∙ «Χρυσόθεμις», 1990∙ «Titanium», 1993∙«Έρσης», 1995 κ.α.) και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις ( «Υδροχόος», 1982∙ «Αντήνωρ», 1990∙ Πινακοθήκη Δήμου Ρόδου,1994∙ Πινακοθήκη Δήμου Πατρέων, 1994∙ «Έρσης», 1997∙ «Μετόπη», 1997 κ.α.).

Έργα του βρίσκονται στη Π.Δ. Ρόδου, Πατρέων κ.α.

Είναι μέλος του ΕΕΤΕ.

(Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών, Εκδοτικός Οίκος «Μέλισσα», Τόμος 2, σελ. 317)

Γιάννης Κούτρικας, Γυναικείο γυμνό, λάδι σε μουσαμά, 100 x 130 cm

Yiannis Koutrikas, Female nude, oil on canvas, 100 x 130 cm

Γιάννης Κούτρικας, Γυναικείο πορτραίτο, λάδι σε μουσαμά, 60 χ 80 cm

Yiannis Koutrikas, Female portrait, oil on canvas, 60 x 80 cm

Γιάννης Κούτρικας, Γυμνό, λάδι σε μουσαμά, 70 χ 80 cm

Yiannis Koutrikas, Nude, oil on canvas, 70 x 80 cm

Γιώργος Πολυχρονιάδης

Ο Γιώργος Πολυχρονιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Μετά από ελεύθερες σπουδές, το 1965 εισήλθε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Tεχνών οπού σπούδασε με καθηγητή τον Νίκο Νικολάου.

Στα θέματά του καταπιάνεται κυρίως με την ανθρώπινη μορφή και τη νεκρή φύση.

Παράλληλα με τη ζωγραφική ασχολείται πολύ δημιουργικά με την σκηνογραφία σε κεντρικά θέατρα της Αθήνας, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική μεγάλων επιφανειών, γίνεται από το 1975 τακτικός συνεργάτης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με την οποία συνεργάζεται ως σήμερα. Κατά την περίοδο αυτή έχει εκτελέσει πλήθος σκηνογραφιών σε όπερες της κεντρικής σκηνής και σε αρχαίες τραγωδίες στο Θέατρο Ηρώδου του Αττικού και την τηλεόραση.

Για μικρό διάστημα συνεργάστηκε με τον μεγάλο έλληνα ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη. Καρπός της συνεργασίας τους και μία από τις γνωστότερες τοιχογραφίες του, αποτελεί η οροφή του Αθηναϊκού REX η οποία εκτείνεται σε διάμετρο 11 μέτρων.

George Polichroniadis was born in Athens in 1946. He studied painting in the National School of Fine Arts with N. Nikolaou. Apart from studio-work, he also works as a scenographer for central theaters of Athens, cinema productions and the Greek television. 

In combination with his interest for large-scale painting, in 1975 he became a regular associate of the National Opera House, where he has executed the painting of stage sets for various opera productions and ancient tragedies in the theatre of ‘Irodou Atticou’.

One of his most well known frescos is the ceiling of the ‘Rex’ theatre in Athens (see below) which extends in a diameter of 11 meters. For a short period of time he worked with the great painter Yiannis Tsarouchis.

He has presented his work in various group and individual exhibitions in Athens and other major cities in Greece.

Ο Γιώργος Πολυχρονιάδης (αριστερά) και ο Γιάννης Τσαρούχης στο σπίτι του τελευταίου κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των καμβάδων για την οροφογραφία του θεάτρου REX στην Αθήνα.

George Polichroniadis and Yiannis Tsarouchis at the house of the last, during the preparations of the canvases for the ceiling-painting of the REX theatre in Athens.

Η μνημειώδης οροφογραφία "Εργάτες στο πηγάδι" που εκτέλεσε ο Γιώργος Πολυχρονιάδης υπό την επίβλεψη του Γιάννη Τσαρούχη στο θέατρο REX, η οποία εκτείνεται σε διάμετρο 11 μέτρων.

The monumental ceiling-painting of the REX theatre in Athens entitled 'workers at the well'. Executed by George Polichroniadis under the supervision of Yiannis Tsarouchis which spans at 11 metres.

Γιώργος Πολυχρονιάδης, Αυτοπροσωπογραφία (1989), λάδι σε μουσαμά, 40 x 50 cm

George Polichroniadis, Autoportrait, oil on canvas, 40 x 50 cm

Γιώργος Πολυχρονιάδης, Γυναίκα με φρούτα, λάδι σε μουσαμά, 70 x 100 cm

George Polichroniadis, Woman with fruit, oil on canvas, 70 x 100 cm

Γιώργος Πολυχρονιάδης, Βράχια στην ακτή, λάδι σε μουσαμά, 80 x 160 cm

George Polichroniadis, Rocks on the shore, oil on canvas, 80 x 160 cm

Γιώργος Πολυχρονιάδης, Γυναικείο πορτραίτο, λάδι σε hardboard, 60 x 70 cm

George Polichroniadis, Autoportrait, oil on hardboard, 60 x 70 cm

 Γιώργος Πολυχρονιάδης, Γυμνό με σκύλο, λάδι σε μουσαμά, 70 x 100 cm
George Polichroniadis, Nude with dog, oil on canvas, 70 x 100 cm

Γιώργος Πολυχρονιάδης, Γυμνό, λάδι σε μουσαμά, 60 x 80 cm
George Polichroniadis, Nude, oil on canvas, 60 x 80 cm

Γιώργος Μούγιος

Ο Γ. Μούγιος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1907 και πέθανε στην Αθήνα το 1983. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Σχολή Καλών Τεχνών (1927-1929), κοντά στους Γ. Ιακωβίδη, Γ. Ροιλό, Δ. Γερανιώτη και Σ. Βικάτο. Βιοποριστικοί λόγοι τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη Σχολή. Το 1947 άρχισε να ασχολείται συστηματικά με τη ζωγραφική και την περίοδο 1949-1952 μαθήτευσε κοντά στο Σ. Βικάτο. Το στοιχείο που χαρακτηρίζει τη δουλειά του είναι η διαρκής αλλαγή ύφους. Ζωγράφιζε κατά κύριο λόγο τοπία, αλλά και νεκρές φύσεις και συνθέσεις με ανθρώπινες μορφές, που αποδίδει ρεαλιστικά, αξιοποιώντας παράλληλα εξπρεσιονιστικά στοιχεία. Μια σειρά έργων του στη συνέχεια, κινούνται στο χώρο της αφαίρεσης, ενώ έδωσε και συμβολικές συνθέσεις με αυστηρή γεωμετρικότητα και έντονα χρώματα, αλλά και έργα με σουρεαλιστικό περιεχόμενο, εμπνευσμένα από τη σύγχρονη ιστορία.

Παρουσίασε το έργο του σε ατομικές (“Παρνασσός”, 1952, 1954, 1955, 1963, 1982, “Δελφοί”, 1974 κ.α.) και πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις (Πανελλήνιες 1963, 1967, 1969, 1971 κ.α.) Έργα του βρίσκονται στην ΕΠΜΑΣ κ.α. Ήταν μέλος του ΕΕΤΕ.

(Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών, Εκδοτικός Οίκος "Μέλισσα", τομ. 3, σελ. 161)

Κριτικές

1. Δρ. Στέλιος Λυδάκης «Οι ανησυχίες που γίνονται εικόνα», εφ. Ελεύθερος Κόσμος

Πρόκειται για ένα καλλιτέχνη της γενιάς του ’30, που συγκεντρώνει στο έργο του όλες τις ανησυχίες, όλες τις αναζητήσεις και ακόμη τους πειραματισμούς που χαρακτηρίζουν γενικώτερα την τέχνη του Α’ μισού του 20^ου αιώνα.

Είναι ενδιαφέρον να μελετά κανείς τις αντιδράσεις του Έλληνα απέναντι στα νέα καλλιτεχνικά ρεύματα σ’όλη τη διάρκεια του προαναγερόμενου χρονικού διαστήματος. Οι ίδιοι οι δάσκαλοι του Μούγιου ήταν το αποκορύφωμα του συντηρητισμού. Σπουδασμένοι και οι δυο στο Μόναχο της Γερμανίας, το μεγάλο καλλιτεχνικό κέντρο για 63 περίπου έλληνες, αντιπροσώπευαν τα ακαδημαϊκά ιδεώδη, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις προβληματίζονται με τα υπαιθριστικά κινήματα, πάντα όμως μέσα στα πλαίσια μιας νατουραλιστικής και μόνο αντίληψης. Η γενιά του Μούγιου έπρεπε η να ταυτιστεί με τον συντηρητισμό των ακαδημαϊκών ή να τον υπερκεράσει. Οι καιροί απαιτούσαν το δεύτερο και αποτέλεσμα των καιρών ήταν η έξοχη μορφή του Κωνσταντίνου Παρθένη, που συνέτεινε με το έργο του στον αναπροσανατολισμό των αισθητικών κριτηρίων στην Ελλάδα.

Αν παρακολουθήσει κανείς βήμα προς βήμα την καλλιτεχνική ανέλιξη του Μούγιου θα αντιληφθεί την μια μετά την άλλη τις διάφορες φάσεις αποδέσμευσης από τα ακαδημαϊκά ιδεώδη, που συναντά κανείς και σε άλλους Έλληνες καλλιτέχνες την ίδια εποχή. Και τελικά έρχεται η τελική ρήξη με την ακαδημία.

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, ο Έλληνας αισθάνθηκε την ανάγκη να ανασυνταχθεί. Χρειαζόταν να πιαστεί από κάπου προκείμενου να διατηρήσει την αυτοπεποίθηση του και την εμπιστοσύνη του στην εθνική του υπόσταση. Έτσι ανακαλύπτεται η παράδοση και προωθείται στο προσκήνιο. Ήταν μια αντίδραση και απέναντι στην πνευματική φουρτούνα που είχε ξεσπάσει στη Δύση και τα καταλυτικά κύματα της οποίας ξέσπαγαν ως τις ακτές της μακρινής Ελλάδας, που κινδύνευε παρ’όλα αυτά να γίνει παρανάλωμα τους. Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Μαλέα που φέρνει με τον τρόπο του στο προσκήνιο τη λαϊκή τέχνη και στρέφει το ενδιαφέρον προς την παραδοσιακή αρχιτεκτονική με μια μελέτη του, που εκδόθηκε μετά το θάνατο του, προπάντων όμως ο Φώτης Κόντογλου, που θεωρεί τη λαϊκόβυζαντινή παράδοση για μια γνήσια ελληνική τέχνη, συμβάλλουν οπωσδήποτε σε μια αναπροσαρμογή. Υπήρξαν όμως και καλλιτέχνες, που δεν δέχτηκαν σαν λύση τη νέα αυτή κατάσταση. Εκείνοι αντελήφθησαν, ότι με το να επιστρέφει κανείς προς τα πίσω, αντιτίθεται προς το πνεύμα της εποχής του κι έτσι προτίμησαν να εγκολπωθούν το πνεύμα αυτό. Σ’ αυτούς ανήκει και ο Γεώργιος Μουγιος που φαίνεται να επιδίδεται σε ένα συνεχή αγώνα συνδιαλλαγής με τις νέες εκφραστικές ιδέες, με τους καινούργιους τύπους αποκάλυψης των προσωπικών του ανησυχιών. Έτσι βρίσκει κανείς στο έργο του υπαιθριστικές- εξπρεσιονιστικές αναζητήσεις, τον παρακολουθεί μετά να προχωρεί προς διάφορες μορφές αφαίρεσης να κινείται μέσα στα πλαίσια ενός σουρεαλιστικού συμβολισμού. Πότε φαίνεται στρατευμένος απέναντι στα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν την εποχή και ποτέ να μεταβάλλει το άγχος του σε χρώμα και σε κραυγή.

Η έκθεση της γκαλερί «Ρωμαίος» προσφέρει έτσι μία ολοκληρωμένη εικόνα ενός ανθρώπου που έζησε όλο σχεδόν τον αιώνα που διανύουμε μέχρι σήμερα προσπαθώντας να σταθεί συνεπής στον εαυτό του και στην εποχή του.

2. Μιχαήλ Τόμπρος, Της Ακαδημίας Αθηνών

Ο Μούγιος, ανεξάρτητα από τις πλαστικές του δυνατότητες ,που τον καθιστούν ικανό να δίνει τόσο αναγλυφικά και έκτυπα τις μορφές του και με στερεότητα ασυνήθη, είναι αξιέπαινος γιατί ετόλμησε τον άθλο να παρουσιάσει ένα έργο που τα θέματά του θα ήτανε δύσκολο να αποτελέσουν τμήμα –σαν πίνακες- ιδιωτικής συλλογής. Μακάβρια και σαρδώνια δεν χωρούν μέσα στο οπτιμιστικό περιβάλλον μιας πινακοθήκης ατομικής, που οι προϋποθέσεις της είναι διαμμετρικά αντίθετες. Παρά ταύτα ετόλμησε. Υπήκουσε στη φωνή της καλλιτεχνικής του συνειδήσεως και αγνόησε το προσωπικό του συμφέρον. Η ανιδιοτέλειά του μας δίνει το μέτρο της ιδεαλιστικής του έξαρσης και την πνευματική του ειλικρίνεια. Μας προσφέρει δηλαδή τα στοιχεία εκείνα επί των οποίων και μόνο είναι δυνατό να στηριχθεί ένα πραγματικά αληθινό και βιώσιμο έργο. Κι αυτό νομίζω επετέλεσε ο κ. Μούγιος γι’αυτό και αισθάνομαι να υψώνεται στην εκτίμησή μου.

3. Άγγελος Γ. Προκοπίου, «Τεχνοκριτικά Σημειώματα, Ο Ήλιος του Μεσονυκτίου», εφ. Η Καθημερινή, 19 Ιανουαρίου 1955

Ένας Έλληνας ζωγράφος στη Λαπωνία. Η περιπέτεια θυμίζει τα ταξίδια του παλιού καιρού στις εξωτικές χώρες για τη δίψα της δόξας, του πλούτου και της γνώσεως. Με την διαφορά πως ο καλλιτέχνης που επιχείρησε το ταξίδι στη χωρά των βραχύσωμων Λαπώνων δεν ήταν για τη δόξα της ανακαλύψεως μιας άγνωστης γης ούτε για το χρυσάφι της. Ήταν μόνο για την συγκίνηση των χρωμάτων του Ήλιου του Μεσονυκτίου Η ιστορία φαίνεται απίθανη αν αναλογιστούμε την φτώχεια των Ελληνων καλλιτεχνων. Αλλά ο ζωγράφος Γ. Μούγιος δεν είναι φτωχός όσο οι συνάδελφοι του. Έχει επιτύχει ως επιχειρηματίας και διαθέτει τα κέρδη του για το μεράκι της τέχνης. (Άγγελος Γ. Προκοπίου, «Τεχνοκριτικά Σημειώματα, Ο Ήλιος του Μεσονυκτίου», εφ. Η Καθημερινή, 19 Ιανουαρίου 1955)

4. Σπ. Παναγιωτόπουλος,, «Εκθέσεις- Γιώργου Μούγιου», εφ. Έθνος, 19 Ιανουαρίου 1961

Η αφαιρετική ή ημιαφηρημένη τέχνη είναι η γέφυρα που ενώνει την παράδοση με τις επαναστατικές τάσεις της εποχής μας. Δεν κόβει τους δεσμούς της με τον αντικειμενικό κόσμο, μα και δεν αντλεί απ’αυτόν παρά λιγοστά συστατικά, τόσα όσα της χρειάζονται για να προσφέρη στο θεατή κάτι έστω, από την υποστασί του. Ο καλλιτέχνης που την υπηρετεί χαλιναγωγεί την φαντασία του χωρίς να την εξουδετερώνη, καθώς επίσης φροντίζει ν’αποδίδει τα πράγματα χωρίς δουλική μίμηση, χωρίς πιστή περιγραφή. Είναι μια τέχνη που επιτρέπει πολλές ελευθερίες, όμως καμμιάν αυθαιρεσία, που αποκλείει τη νοθεία, που ικανοποιεί και τον αχόρταγο αναζητητήν καινούργιων συγκινήσεων και τον μη καθυστερημένο φίλο της παραδοσιακής πλαστικής εκφράσεως. Αυτής της τέχνης εκπρόσωπος είναι ο Γιώργος Μούγιος, που εκθέτει στον «Παρνασσό» 60 ελαιογραφίες του.

Από τον καιρό που επραγματοποίησε την προηγούμενη έκθεσι του ως τώρα, έκανε μεγάλο δρόμο ο καλλιτέχνης. Μαθητής του Σπύρου Βικάτου, στου οποίου τη μνήμη είναι αφιερωμένη η τωρινή έκθεσις, πρωτοφάνηκε με σειρά ελαιογραφιών που είχαν εμφανή ίχνη της επιδράσεως του αειμνήστου διδασκάλου του. Σιγά-σιγά άρχισε ν’απολυτρώνεται απ’αυτή, να διαμορφώνη κάποιον ατομικό χαρακτήρα, χωρίς όμως να παρεκκλίνη από την εμπρεσιονιστική γραμμή που ακολουθούσε. Κανένα από τα απειράριθμα έργα που εφιλοτέχνησε κατά την μακράν αυτή περίοδο δεν προμηνούσε την μελλοντική του εξέλιξη.

Το πόσο διαφορετικός είναι τώρα ο Μούγιος το διαπιστώνει κανείς άμα συγκρίνει το μοναδικό παληό έκθεμα του (προσωπογραφία Βικάτου) με τα νέα του πονήματα. Καταντάει απίστευτο τ’ότι μέσα σ’ένα μικρό χρονικό διάστημα έγινε τόσο σημαντική μεταμόρφωσις!

Δύο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της νέας παραγωγής του ζωγράφου: Η πλαστική φόρμα και το θελκτικό χρώμα. Κι’όταν το θέμα αναπτύσσεται ελέυθερα, όπως λ.χ. στην εμπνευσμένη από τη «Δέησι» του Ντύρερ «Επίκλησι», στις «Τύψεις», που συμβολίζουν μία δραματική στιγμή της ιστορίας, στη «φαντασία» κ.α., κι όταν αφίνη να διαγραφή καθαρά ότι προεκάλεσε τον κραδασμό του, τα σχήματα έχουν ρυθμική διάταξι και το χρώμα μελωδικούς τόνους. Στην ανάδειξι των χρωματικών αξιών συντελεί πολύ κ η τεχνική, που νομίζω πως αποτελεί προσωπική κατάκτησι του Μούγιου. Μεταχειρίζεται «φορμάικα» και χρησιμοποιεί πλαστικά χρώματα, φροντίζοντας να δίνη με την επιμελημένη επεξεργασία μια λεία κι αστραφτερήν επιφάνεια στους πινακές του.

5. Στέλιος Λυδάκης, Εικαστικά, «Αναδρομική Έκθεσις Έργων Γ. Μούγιου», εφ. Ελεύθερος Κόσμος, 5 Απριλίου 1974

Γεννήθηκε στην Πάτρα και σπούδασε για ένα διάστημα στην Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τον Ιακωβίδη, Γερανιώτη και Βικάτο. Διευρύνοντας τον πνευματικό του ορίζοντα με ταξίδια σε πολλά μέρη του κόσμου έδωσε ταυτόχρονα μια διέξοδο στην ανησυχία του, που διαφαίνεται στις πολλαπλές του αναζητήσεις. Παρουσίασε έργα του σε πολλές πανελλήνιες και στο Παρίσι καθώς και σε είκοσι πέντε ατομικές του εκθέσεις στον «Παρνασσό».

Ο Γιώργος Μούγιος είναι ένα τυπικό παράδειγμα εκλεκτικού ζωγράφου, που διαθέτοντας μια ακόρεστη διάθεσι να αφομοιώση τον κόσμο και την εποχή του, δοκιμάζει ότι προσφέρεται και προσπαθεί να το κάνη κτήμα του, διαπλατύνοντας το προσωπικό του εγώ. Ακολουθώντας τους εξπρεσσιονιστικούς υπαιθριστές των πρώτων 30 χρόνων του εικοστού αιώνα, εκμεταλλεύεται δεδομένα της εποχής του Σπυρίδωνα Βικάτου και του Ουμβέρτου Αργυρού, δημιουργώντας έργα έντονης χρωματικής εκφραστικότητας. Τα ταξίδια του στο εξωτερικό τον φέρνουν αντιμέτωπο με προοδευτικότερες καλλιτεχνικές αντιλήψεις τις οποίες ανοιχτόκαρδα εγκολπώνεται και αξιοποιεί για τον εαυτό του. Από κυβιστικοκονστρουκτιβιστικές θέσεις μέχρι και αφηρημένες, «αυτόματες» τάσεις, αξιοποιεί με τον τρόπο του ο ζωγράφος, δοκιμάζοντας παντού τις δυνατότητές του και αξιοποιώντας τον δυναμισμό τους.

Σε γενικές γραμμές το έργο του Μούγιου στην αναδρομική έκθεσι της αίθουσας τέχνης «Δελφοί», μπορεί να μη παρουσιάζη ομοιογένεια και ο επισκέπτης να χάνεται λίγο- πολύ στην πλημμύρα των διαφορετικών αναζητήσεων. Όμως αυτή είναι η εικόνα ενός ανήσυχου όσο και δυναμικού ανθρώπου , που στον δικό του τομέα και από την δική του σκοπιά, αναζητεί χωρίς βέβαια πάντα να βρίσκη ένα χαρακτηριστικό κοινό της ζωής και της ζωγραφικής.

Μιχαήλ Παπαγεωργίου Δόρις - Έργα

Μιχαήλ Παπαγεωργίου- Δόρις, Θεά Άρτεμις με ελάφι, λάδι σε μουσαμά, 70 x 100 cm, υπογεγραμμένο Δόρις κάτω δεξιά

Michail Papageorgiou- Doris, Goddess Diana and deer, oil on canvas, 70 x 100 cm, signed Doris lower right

Μιχαήλ Παπαγεωργίου- Δόρις, Τσιγγάνα, λάδι σε μουσαμά, 50 x 70 cm, υπογεγραμμένο Δόρις κάτω δεξιά

Michail Papageorgiou- Doris, Gypsy girl, oil on canvas, 50 x 70 cm, signed Doris lower right

Μιχαήλ Παπαγεωργίου- Δόρις, Τοπίο στην Αττική, λάδι σε μουσαμά, 50 x 70 cm, υπογεγραμμένο Δόρις κάτω δεξιά

Michail Papageorgiou- Doris, Landscape in Attica, oil on canvas, 50 x 70 cm, signed Doris lower right

Μιχαήλ Παπαγεωργίου- Δόρις, Πορτραίτο ξανθιάς γυναίκας, λάδι σε μουσαμά, 50 x 70 cm, υπογεγραμμένο Δόρις κάτω δεξιά

Michail Papageorgiou- Doris, Portrait of blonde girl, oil on canvas, 50 x 70 cm, signed Doris lower right

Μιχαήλ Παπαγεωργίου- Δόρις, Πορτραίτο ξανθιάς γυναίκας ΙΙ, λάδι σε μουσαμά, 50 x 70 cm, υπογεγραμμένο Δόρις κάτω δεξιά

Michail Papageorgiou- Doris, Portrait of blonde girl ΙΙ, oil on canvas, 50 x 70 cm, signed Doris lower right

Μιχαήλ Παπαγεωργίου- Δόρις, Belle Epoque, λάδι σε μουσαμά, 70 x 100 cm, υπογεγραμμένο Δόρις κάτω δεξιά

Michail Papageorgiou- Doris, Belle Epoque, oil on canvas, 70 x 100 cm, signed Doris lower right